Mbrëmje të etura

Nga Gladiola Jorbus

---

Mbrëmje të etura

Përgjumen ëndërrimet e vjeshtës

në spektrin ngjyrosës të krijimit.

Mbi degëza të zhuritura

përgjërohen trëndafilat e koraltë.

Qielli mbushet me re.

Shiu premton ardhjen e tij.

Tokën e shenjtë do të puthë,

e do ringjallë përsëri.

Nuk ka më vend për ligësi.

Zbehen, mërgohen mëritë.

Mbrëmjet, të etura vuajnë.

Refuzojnë - të zgjohen sërish, në vetmi.

Kthetrat e mallit, kujtimet rrëmojnë,

hutohen, përvdiren në melodi.

Dashuria - spirancën hedh në mol.

Njeriun të kryqëzojë në lumturi.