Pse përherë në varfëri?...

Jeta jonë s'është normale,

por thjeshtë jetë vrastare...

Oh sa shumë tinzare na rri

se korrim vetëm varfëri!...

Përvit ndryshimin presim,

po krerët japin trishtimin,

ne ëndërrojmë mirëqënie,

ata na dhurojnë rënimin...

Ne lypim lirinë me mall,

ata racionojnë dhe ajrin...

Deri kur do të presim vallë

qe ëndrrat të na çmallin?

Në tokë shkelim mbi flori

por kemi vetëm varfëri!

Ndaj aspak mos u çudisni

për fatin e fëmijëve që rritni!

Një mbrëmje të rrënuar,

Të gjithë të revoltuar

Me shpirt e zemër të trazuar

Me mendje të turbulluar

Do marrshojmë jug - veri,

jo kurrë me armë në duar,

por vetëm me fjalën liri,

të ardhmen për të kërkuar.

Jo, askush s’ka për të na ndalur.

jemi përherë krah përparimit,

historia mision na ka ngarkuar

fluturimin krah ndryshimit...

Bardhyl Bejko